جای پای بوم شناختی ابزاری است که با ارائه مقایسه جامعی از تقاضا و مقدار عرضه منابع طبیعی، اهداف و راهبردهای مفید را در جلوگیری از تخریبها و نابرابریهای مادی بیان کرده و تصمیمگیریهای نهادی را در مجرای درستی هدایت میکند. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و بهرهگیری از مطالعات کتابخانهای، اسنادی، آماری و همچنین ...
بیشتر
جای پای بوم شناختی ابزاری است که با ارائه مقایسه جامعی از تقاضا و مقدار عرضه منابع طبیعی، اهداف و راهبردهای مفید را در جلوگیری از تخریبها و نابرابریهای مادی بیان کرده و تصمیمگیریهای نهادی را در مجرای درستی هدایت میکند. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و بهرهگیری از مطالعات کتابخانهای، اسنادی، آماری و همچنین روش جای پای اکولوژیکی، روند پایداری منابع آب و انرژی (برق، بنزین، نفت، نفت گاز و گاز طبیعی)، در سال 1393 ارزیابی شده است. در این پژوهش سعی شده است به این پرسش پاسخ داده شود که آیا فضای اکولوژیکی شهر ساری، توان برآوردن نیازهای اساسی جمعیت شهر را در تامین آب و انرژی دارد؟ نتایج نشان داده است که ردپای اکولوژیکی شهر ساری در منابع آب و انرژی 735/0 هکتار بوده است، که سهم میزان مصرف برق با 53/0 هکتار بیشترین سهم را در بین سایر موارد و کمترین میزان سهم، برای مصرف گاز طبیعی به میزان 0053/0 هکتار به ازای هر نفر بوده است. از آنجا که ظرفیتزیستی ایران 8/0 هکتار است، ردپای اکولوژیکی 735/0 هکتاری شهر ساری بدان معناست که بیش ازسهم خود، از ظرفیتزیستی قابل تحمل کشور را به خود اختصاص داده است و با ادامه روند کنونی مصرف، شهر ساری برای تامین منابع آب و انرژی مورد نیاز به فضایی بیش از 73 برابر مساحت کنونی خود و فضایی بیش از 8/0 برابر مساحت استان نیازمند است.