سرریز انتشار گاز دی‌اکسیدکربن در کشورهای عضو اوپک

انقلاب صنعتی نه تنها عصر جدیدی از رشد سریع اقتصادی را در کشورها آغاز کرد، بلکه پدیده های امروزی، مانند گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی را نیز به همراه داشت. از جنبه‌های اصلی انقلاب صنعتی، تبدیل اقتصاد جهانی به اقتصادهای مبتنی بر سوخت‌های فسیلی است. استفاده از سوخت‌های فسیلی به‌طور مستمر سطح کربن موجود در جو را مختل می‌کند و در نتیجه باعث حفظ گرما در جو می‌شود. با توجه به این ‌که کشورهای عضو اوپک، فروشنده نفت هستند و در مصرف انرژی های فسیلی، مزیت نسبی دارند و مصرف انرژی به انتشار گاز کربنیک منجر می‌شود، پس پژوهش در زمینه انتشار گاز کربنیک ضرورت می‌یابد. در این پژوهش، ابتدا با استفاده از شاخص سرریز دیبلد-ییلماز، سرریز انتشار گاز کربنیک در کشورهای عضو اوپک بررسی شد. مطابق نتایج این پژوهش، سرریز انتشار گاز کربنیک از کشور آنگولا به ایران 1/6 درصد، امارات متحده عربی 6 درصد، الجزایر 8/0 درصد، اکوادور 9/1 درصد، عراق 1 درصد، کویت 12 درصد، لیبی 5 درصد، نیجریه 4/1 درصد، قطر 1 درصد، عربستان سعودی 3/3 درصد و ونزوئلا 8/8 درصد است. کویت بیش‌ترین سرریز انتشار گاز کربنیک به ایران را دارد. بیش‌ترین سرریز انتشار گاز کربنیک از ایران به کشور عراق و آنگولا است. در این پژوهش، گره‌ها، کشورهای عضو اوپک هستند و ضخامت یال‌های بین گره‌ها، مقدار سرریز انتشار گاز کربنیک در بین کشورهای عضو اوپک می‌باشد. مقدار Contribution to others که به معنی سرریز انتشار گاز کربنیک انتقالی است برای کشور امارات متحده عربی بیش‌ترین مقدار است و به این معنی است که این کشور در بین کشورهای عضو اوپک بیش‌ترین مقدار سرریز انتشار گاز کربنیک را دارد. مقدار NET منفی نشان می‌دهد سرریز خالص دریافتی بالاتر از سرریز منتقل شده است. مقدار NET مثبت نشان می دهد که سرریز انتقالی بالاتر، از اثر سرریز دریافتی است. مقدار TCI (total connectedness index) در این پژوهش 61.76 درصد است که عدد بزرگی است و نشان می‌دهد اثر سرریز در کشورهای عضو اوپک، قوی است. در نهایت با استفاده از تئوری شبکه پیچیده به بررسی این سرریز پرداخته شد. مطابق نتایج این پزوهش، مطابق نتایج، کشورهای آنگولا، اکوادور، ایران، عراق، لیبی و ونزوئلا، فرستنده سرریز انتشار گاز کربنیک و کشورهای کویت، نیجریه، قطر، عربستان و الجزایر، گیرنده سرریز انتشار گاز کربنیک هستند. کشور کویت، بیش‌ترین سرریز انتشار گاز کربنیک به ایران را دارد. بیش‌ترین سرریز انتشار گاز کربنیک از ایران به کشور عراق و آنگولا است. شاخص TCI 61.76 درصد است که نشان می‌دهد اثر سرریز در این کشورها قوی است. قطر بزرگ‌ترین فرستنده اثر انتشار گاز کربنیک در شبکه اثر سرریز انتشار گاز کربنیک در کشورهای عضو اوپک می‌باشد. کشور لیبی دارای بیش‌ترین مقدار weighted indegree است و فرستنده اثر سرریز انتشار گاز کربنیک، کشور قطر دارای بیش‌ترین مقدار Weighted Degree است. کشورهای قطر، نیجریه و آنگولا در یک خوشه و کشورهای اکوادور و ونزوئلا در یک خوشه و کشورهای ایران، عراق، کویت، لیبی، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در یک خوشه از اثر سرریز انتشار گاز کربنیک قرار می‌گیرند. مقدار Degree، outdegree و indegree در تئوری شبکه پیچیده برای همه کشورها یکسان به‌دست آمده است.